چیزایی که اینجا می گم همه ش کلیشه ست.
نمی دونم اما شاید گاهی از عمل نکردن به همین کلیشه ها بوده که حسِ بدبختی می کنم.
گاهی فکر می کنم باید این کلیشه ها رو هزاران بار برای خودم بنویسم و هزاران بار از روشون بخونم بلکه واردِ افکار و اعمالم بشن.
*یادم باشه تحتِ هیچ شرایطی این اجازه رو به خودم ندم که بخواد خودش رو در وضعیت مقایسه با شخصِ دیگه ای قرار بده. یادم باشه من یگانه ام و شرایط و اتفاقاتِ زندگیم تنها به خودم منحصر میشه.
یه حرف مهربونانه: دخترکِ خوشگل و نازم تو در تمامِ ابعاد وجودیت با آدمهای دیگه متفاوتی.
*زندگیِ تو شرایطی رو برات به وجود آورده که تو رو از بقیه جدا می کنه، پس لطفا حواست باشه خودت رو در اندام و شمایل و قیافه و هزاران چیزِ دیگه با احدالناسی مقایسه نکنی. خدا رو شکر انقدر عاقل هستی که بدونی چی برات خوبه و چی نیست. خلاصه در هر بعد دیگه ای که من بخوام واست مثال بزنم این تفاوت و یگانگی هست. دخترکم با آدمها زندگی کن اما به خاطر داشته باش اونها قادر نیستن برات نسخه بپیچن یا اینکه بخوان خوب و بد زندگی رو واست شرح بدن. این تویی که متفاوت و منحصر به خودت فکر می کنی ، میبینی و می اندیشی. این تویی که تجارب برخاسته از شرایطِ خاصِ خودت رو داری. به این دلالیل و هزار و یک دلیلِ ناگفته ی دیگه ازت می خوام که در لحظه زندگی کنی و آرامش زندگیت رو تحت هر شرایطی حفظ کنی...از اینه من کنارِ تو و نزدیکترین رفیقت هستم هزاران بار از خدا ممنونم. تو مایه ی افتخارِ منی دخترکِ بی نظیرم....عاشقانه و وفادارانه و رفیقانه دوستت دارم...
