(تاریخ نگارش:28.5.96)
*یادم باشه هیچ چیزی به اندازه ی دور هم بودن و گرم بودنِ خانواده م نمی تونه به من خوشحالی هدیه کنه. یادم باشه باید تلاش کنم تا جایی که در توان دارم برای گرم موندنش تلاش کنم...
*یادم باشه کسی رو که نمی خواد بپذیره نمی تونم و نباید راضی به پذیرفتن کنم...
(تاریخ نگارش: 26.5.96)
یادت باشه:
به گل هایی آب بده که میخوای رشد کنن ...
یادم باشه نمیتونم دائما به خودخواهی هام توجه کنم و انتظار بهبودِ روابطم رو داشته باشم...
یادم باشه نمیشه دائم پشت میز بشینم و انتظارِ یه اندام متناسب و بدون مرض داشته باشم...
یادم باشه انتظارِ رشدِ شخصی با وقت گذرونیه بیست و چهار ساعته تو مرکز خرید خریّته...
یادم باشه توجهم رو به هر چیزی بدم، قوی تر میشه ...
(تاریخ نگارش: 25.5.96)
*دیگه خسته شدم از بس حواسم به این بود که کی از چی خوشش میاد کی از چی بدش میاد...دیگه رمقی برام باقی نمونده. واقعا توان ندارم حواسم به خواهش دلِ بقیه باشه... بیش از هر چیز نیاز دارم آروم باشم و به اینکه چی بده یا چی خوبه فکر نکنم. قطعا من هر کاری هم که بکنم به مذاق عده ای خوش میاد و عده ای هم هستن که کارم رو دوست نخواهند داشت. دیگه بریدم. دیگه نمیتونم با خواهرم برم بیرون، نگرانِ نگرانی های شوهرم باشم و یا برعکس. نمی تونم فلان کار رو بکنم که بابام دوست داشته باشه و مادرم خوشش بیاد. آقا آخه من میخوام بدونم مگه من چند سالِ دیگه قراره اینجا زندگی کنم که دارم اینجوری خودمو تلف می کنم. دیگه نمیتونم به این فکر کنم که آیا شوهرم از فلان عیب تو بدنم بدش میاد یا نه! دیگه به ستوه اومدم. دلم میخواد استراحت کنم. میخوام به خودم و زندگیم فکر کنم. تنهایی رو دوست ندارم اما بودن باآدمها مستلزمِ برآورده کردنِ حاجاتِ دلشونه و حقیقتاً این مساله داره منو آزار میده. دلم میخواد برم توی یه غار واسه یه هفته سکوت کنم. دلم میخواد گوشیم یه هفته خاموش باشه. دلم میخواد به شوهرم بگم بیا یه هفته همدیگرو نبینیم. به خواهرم بگم توروخدا یه هفته با من حرف نزن. گاهر حتی حوصله ی خودمو هم ندارم. تصمیم گرفتم از این به بعد گوشم بدهکارِ چرت و پرتایی که ذهنم تحویلم میده نباشه. دلم میخواد راحت بشینم یه گوشه یه چایی بخورم و استرسِ یه کارِ دیگه رو نداشته باشم. از استرسی که به خودم میدم عصبانیم. این حالتِ من بیشتر یه جور خودآزاریه تا کمک کردن و خیر رسوندن به بقیه. اصلا از امروز به بعد اگه سنگ هم از آسمون بباره من دلم نمیخواد شور چیزی یا کسی رو بزنم. مگه تهِ تهش قراره چه اتفاقی بیفته؟ مگه ته تهش مرگ و نیستی نیست؟ همون بهتر که نمیدونم بعد از مرگ چه اتفاقی قراره بیفته وگرنه شورِ اونجا رو هم باید میزدم.
*یادم باشه تو این دنیای کپی و فتوکپی ها، متفاوت باشم حتی به قیمت ناخوشایند بودن.
*یادم باشه یکی از خصوصیاتِ مردم این دنیا اینه که واسه تغییر نکردن و ثابت موندن حاضرن خودشونو به آب و آتیش بزنن. یادم باشه وقتی فرصتِ تغییر پیش اومد رخت رفتن و نموندن ببندم. یادم باشه این یکی از اون موقعیتهاییه که میتونم باهاش خودم رو متمایز و متفاوت کنم و از هیجانِ تغییر سرمست بشم.
*یادم باشه راه حل های سریع و آنی خلاف قوانینِ طبیعت هستن. بدون عوض کردن ریشه(مدل ذهنی)، نمیتونی میوه رو عوض کنی...
(تاریخ نگارش: 24.5.96)
*یادم باشه اگر بخوام همه رو راضی نگه دارم، هیچ کس (از جمله خودم)رو هم نمیتونم راضی کنم...یادم باشه تلاش برای راضی کردنِ همه یعنی ناراضی کردنِ همه...
*یادم باشه اگه خوشی و آرامشِ من باعث ناراحتیِ بقیه میشه هیچ دلیلی نداره بخوام خوشی هامو محدود کنم بلکه به راحتی میتونم اون آدمِ نفهم رو کنار بذارم...
(تاریخ نگارش: 23.5.96)
*یادم باشه اگه بخوام میشه و میتونم(مثل لیلی گلستان)، یادم باشه یه زن بیش از هر چیزی به بی نیازی و قوی بودن نیازمنده. یادم باشه که قبل از هر کسی پشتم باید به خودم گرم باشه. یادم باشه واسه تغییر کردن به یه کانون غیر قابل تغییرِ درونی نیازمندم. جایی که قواعد و معیار هام اونجا قرار دارن، جایی که میگه من کی هستم، ارزشهای شخصیم چیه و هدفهام چی هستن... یادم باشه ارزشِ من به ارزشمندیِ ارزشهامه... یادم باشه با ارزشهام در یک راستا بمونم و حرکت کنم. یادم باشه هر کاری قراره انجام بدم اول از خودم بپرسم "آیا این کار با ارزشهای من در تناسبه یا نه؟"
*یادم باشه تو زندگی بیش تر از هر مهارتی باید یاد بگیرم بی خیال و ول غم باشم. باید یاد بمونه شور و حرص بیخودی به هیچ دردی نمی خوره، باید حواسم باشه تمرکزم رو جایی متمرکز کنم که کاری از دستم برمیاد. یادم باشه غرغر و ناله هرگز واسه کسی راهی نساخته.یادم باشه از غرغر کردن متنفرم. یادم باشه غیر از مرگ و چند تا مشکلِ دیگه تمام مسائل این دنیا راهی واسه حل شدن دارن.
*یادم باشه مرگ در نمی زنه...
*یادم باشه مایندفولانه تر زندگی کنم و شکلات بخورم. یادم باشه تمام لذت این دنیا به اینه که طعمِ لحظه ها رو بچشم و بلد بشم. یادم باشه واسه چی میرم سر کار، واسه چی پول پس انداز می کنم، یادم باشه تمام قدمهام در خدمت آرامش و شادمانیم باشن.
*یادم باشه چراهام رو یادم بمونه:)
یادم باشه که تقریبا هیچ وقت نمیشه دنبالِ راهکارهای زود جواب ده گشت و نتیجه ی اثر بخش گرفت. خوبه یادم بمونه بهترین راه حل اونیه که در طولانی مدت اثرِ خودشو نشون بده. یادم باشه صبوری به خرج بدم.
یادم باشه برنامه ریزی و مکتوب کردن معجزه می کنه. یادم باشه واسه برنامه هایی که واسم مهم هستن برنامه داشته باشم.یادم باشه من مساوی هستم با عادتهایی که باهاشون خو گرفتم. چطور می تونم عادت هام رو نهادینه و همیشگی کنم؟ چطور می تونم از دلِ عادتهام معجزه کشف کنم؟ چطور می تونم زندگیمو شگفت انگیز کنم؟ نوشتن، نوشتن، نوشتن...
یادم باشه ذره ذره و با فاصله اطلاعات وارد کردن به ذهن، خیلی بهتر از حجم انبوهه. هر چی آهسته تر و (پیوسته تر) به ذهن خوراک بدی بهتر و بیشتر تبدیل به مدل ذهنی و رفتاری میشه.
(تاریخ نگارش: 21/5/96)
یادم باشه زمان عصبانیت دهنم رو باز نکنم. دخترکِ نازم من میدونم که این کار بی نهایت سخته اما شدنیه. باور کن که میشه و میتونی. به خدا آسیب هایی که از حرف زدن در مواقعِ عصبانیت به خودت و بقیه ممکنه بزنی گاهی جبران ناپذیرن. ازت خواهش می کنم دفعه ی بعدی که عصبانیت خواست افسار ذهن و زبانت رو به دست بگیره به یادِ قرارِ امروزمون بیفتی و همون موقع لبخند بزنی...
یادم باشه مهمترین دلیلی که باعث شد دیروز(جمعه) بهم خوش بگذره و لذت ببرم و افسرده نشم برنامه ریزی بود. من به قدرتِ نوشتن و برنامه ریزی و هدف گذاری و دنبال کردنِ عادتها ایمان دارم. من ایمان دارم هدف یا خواسته ی من از زمانی که روی کاغذ میاد برآورده شده ست.
یادم باشه تو زندگیم هر وقت خواستم کاری در حقِ کسی غیر از خودم انجام بدم از خودم بپرسم: دوست داشتی کسی همین کار رو در حقِ تو انجام بده؟ یادم باشه هر کاری انجام بدم چه خوب چه بد نتیجه ش رو میبینم... پس اگه دوست ندارم کسی فلان کا رو در حقم انجام بده، خودم هم در حق کسی انجامش ندم.
همسر میگه خیلی مهمه بلد باشیم خودمونو جای طرف مقابلمون بذاریم. میگه تا وقتی با کفشای کسی راه نرفتیم نمیتونیم در موردش قضاوت کنیم...به نظرم قضاوت خیلی کارِ مزخرفیه، اما اجتناب ناپذیره.
(تاریخ نگارش: 19/5/96)
*یادم باشه به آدمهای زندگیم در حدی لطف و محبت کنم که برام لازمه. به اندازه ای که پس فردا طلبکارشون نشم و توقعِ متقابل نداشته باشم.
*یادم باشه هیچوقت تمامِ خودم رو واسه اطرافیان و نزدیکانم رو نکنم و کمی از خودم رو فقط و فقط واسه خودم قایم کنم.
*برای بارِ هزارم: یادم باشه تمرین کنم از آدمها کمتر توقع داشته باشم.
*یادم باشه تکرارِ یک اشتباه و انتظارِ نتیجه ای متفاوت، یعنی حماقت...(آقای ساعیان)
* یادم باشه آدمِ مداد به دهن از زندگی راضی تره:)
*یادم باشه که من واسه یادگیریِ بهتر به تجربه ی زندگیِ آدمها نیاز دارم. پس معاشرت با آدمها برا من از واجباته. یادم باشه راه و رسم زندگی و معاشرت در کنارِ آدمها رو خوب یاد بگیرم و بهشون عمل کنم.
چیزایی که اینجا می گم همه ش کلیشه ست.
نمی دونم اما شاید گاهی از عمل نکردن به همین کلیشه ها بوده که حسِ بدبختی می کنم.
گاهی فکر می کنم باید این کلیشه ها رو هزاران بار برای خودم بنویسم و هزاران بار از روشون بخونم بلکه واردِ افکار و اعمالم بشن.
*یادم باشه تحتِ هیچ شرایطی این اجازه رو به خودم ندم که بخواد خودش رو در وضعیت مقایسه با شخصِ دیگه ای قرار بده. یادم باشه من یگانه ام و شرایط و اتفاقاتِ زندگیم تنها به خودم منحصر میشه.
یه حرف مهربونانه: دخترکِ خوشگل و نازم تو در تمامِ ابعاد وجودیت با آدمهای دیگه متفاوتی.
*زندگیِ تو شرایطی رو برات به وجود آورده که تو رو از بقیه جدا می کنه، پس لطفا حواست باشه خودت رو در اندام و شمایل و قیافه و هزاران چیزِ دیگه با احدالناسی مقایسه نکنی. خدا رو شکر انقدر عاقل هستی که بدونی چی برات خوبه و چی نیست. خلاصه در هر بعد دیگه ای که من بخوام واست مثال بزنم این تفاوت و یگانگی هست. دخترکم با آدمها زندگی کن اما به خاطر داشته باش اونها قادر نیستن برات نسخه بپیچن یا اینکه بخوان خوب و بد زندگی رو واست شرح بدن. این تویی که متفاوت و منحصر به خودت فکر می کنی ، میبینی و می اندیشی. این تویی که تجارب برخاسته از شرایطِ خاصِ خودت رو داری. به این دلالیل و هزار و یک دلیلِ ناگفته ی دیگه ازت می خوام که در لحظه زندگی کنی و آرامش زندگیت رو تحت هر شرایطی حفظ کنی...از اینه من کنارِ تو و نزدیکترین رفیقت هستم هزاران بار از خدا ممنونم. تو مایه ی افتخارِ منی دخترکِ بی نظیرم....عاشقانه و وفادارانه و رفیقانه دوستت دارم...
