*یادم باشه آدمها خیلی غیرمنتظره و خیلی سوپرایزانه اکسپایر میشن. یادم باشه مهربون باشم، ظلم نکنم، بخل نورزم، بی رحم نباشم، دست بگیرم، سبب خیر باشم نه عاملِ شر، در حدِ توانم کمک کنم، خوش زبان باشم، خوش رفتار و حمایتگر باشم، محرم حریم دل باشم، اگه خیر ندارم شر نرسونم، زبونم رو در جهت خیر و نیکی بچرخونم، باهاشون طوری رفتار کنم که دوست دارم باهام رفتار بشه، عشق بورزم، دگرخواه باشم...
یادم باشه آدمها و ارتباط باهاشون ارزشمندترین بخشِ زندگیِ منه. یادم باشه حواسم به ارزشمندترین بخشِ زندگیم باشه.
*یادم باشه نمی تونم همه ی کتابهای دنیا رو با هم بخونم. یادم باشه من هر چقدر هم که بال بال بزنم و حرص بخورم و واسه بیشتر دونستن و بهتر شدن تلاش کنم باز هم دنیا رو در حالی ترک میکنم که میلیاردها کتاب رو نخوندم، میلیونها موضوع در حیطه ی انسان شناسی که هیچ بلکه هزاران موضوعِ دیگه هم هست که نخواهم دونست. پس بهتر نیست یه کتاب رو بردارم و از لذت خوندنش به خلسه فرو برم؟ بهتر نیست کمال طلبیم رو چال کنم و راحت تو لذت خوندن یه صفحه کتاب غرق بشم؟ پس بهتر نیس به خودم این رو یاداوری کنم و دنبالِ خوندنِ همه ی کتابای یه نویسنده نباشم؟ بهتر نیست از داستایوسکی جنایت و مکافات رو بخونم و از ژوزه ساراماگو کوری رو؟ بهتر نیست انقدر همه طلب و همه خواه نباشم؟ آره دخترکِ نازنینم بهتره، قطعا بهتره. آروم و راحت باش. آروم یه کتاب رو بردار و طوری بخونش که انگار تنها کتابیه که تو این دنیاست، که انگار هیچ کتابِ دیگه ای قرار نیست به دستت برسه و قراره تا آخر عمر فقط همین رو بخونی و یاد بگیری. این مساله تو زمینه های دیگه هم مصداق داره عزیزم. حواست رو چارچشمی جمع کن خانومم...یادت باشه من خیلی دوسِت دارمJ
